کدام درست است؟ ⤵

  «با وجود این» یا «با این وجود»

 بسیار شنیده‌ایم، گروهی از مردم که می‌خواهند موضوعی را توضیح دهند، میان صحبت‌شان می‌گویند؛ (بااین‌وجود) این عبارت غلطی آشکار است و به اعتقاد من از (با این حال. با این شرایط. با این همه) و امثالهم  شبیه سازی شده است و اصل آن چنین است: (با وجود این)

«وجود» به معنای «بودن» است و [با این وجود] به‌معنای «با این بودن» است که معنا ندارد اما [با وجود این] یعنی «با بودن این» مورد، شرایط و ...

چراکه؛ اگر از فردی که از عبارت اول استفاده می‌کند و برای نمونه می‌گوید: دیشب سردرد داشتم ولی (با این وجود) به مطالعه‌ی درسهایم ادامه دادم؛ پرسیده شود با کدام وجود؟ پاسخ می‌دهد؛ (با وجود این‌که سردرد داشتم) و در صورت چنین پدیده‌ای تازه به‌عبارت صحیح دست یافته و به صحت کلام ما رسیده است!

ضمناً در سطر فوق یعنی: [با وجود این ...] واژه‌ی «وجود» از لحاظ معنوی به‌عبارت بعد یعنی؛ (سردرد داشتم) متصل است اما در عبارت [با این وجود] هیچ‌گونه ارتباط معنوی میان «وجود» و عبارت بعد مشاهده نمی‌شود!

فضل الله نکولعل آزاد
١٣۸۳ تهران
www.lalazad.blogfa.com
Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com

(تأملی در دستور زبان فارسی نشر یافته در روزنامه‌ی کار و کارگر)

★

سالها پس از نشر مطلب فوق، دو نوشته‌ی جالب را در این مورد یافتم که خواندنش خالی از لطف نیست که هم اکنون آنرا از نظر شما می‌گذرانم!

(جعفر شعار) استاد سابق دانشگاه تهران (۱۳۰۴ _ ۱۳۸۰)  در تاریخ اسفندماه ۱۳۵۳ در مجله‌ی سخن دوره‌ی ۲۴ شماره‌ی ۳ صفحه‌ی ۲۵۷ می‌گوید: «وجود» مصدر عربی است، به‌معنی «بودن. یافتن. هستی، مقابل نیستی» و «با وجود این» یعنی: «با بودن این. با این همه. با این‌حال»

بعضی اخیراً این ترکیب را به «با این وجود» تغییر داده‌اند و این استعمال بی‌گمان غلط و بی‌معنی و شایسته‌ی نثر مبتذل است و از بی‌توجهی به‌معنی «وجود» و مصدر بودن آن ناشی می‌شود!

و اما دکتر ابوالحسن نجفی دوست و همکار دیرینه‌ی استاد جعفر شعار در صفحه‌ی ۵۸ کتاب (غلط ننویسیم) به‌طور کاملاً شفاف در این باره می‌گوید؛ «با وجود این» یعنی: (با بودن این وضع، حال، امر، شرط) و مقصود از آن این است «با اینکه چنین چیزی هست» یا «بود» یا «خواهد بود» و مرادف است با (با این همه) و از این قبیل به‌جای آن گاهی «با این وجود» گفته می‌شود که غلط است. زیرا وقتی می‌گوییم؛ (با وجود این) می‌توان پرسید با وجود چه؟ و جواب را در جمله‌ای که پیش‌تر گفته شده است؛ یافت! مثلاً پس از شنیدن این عبارت (دیر وقت بود) با وجود این به خانه‌اش رفتم! اما اگر بگوییم با وجود چه و پرسیده شود با کدام وجود؟ جوابی بدست نمی‌آید. زیرا در جمله‌ی پیش کلمه‌ی «وجود» نیامده تا بتوان به آن استناد کرد!
فضل الله نكولعل آزاد
Www.lalazad.blogfa.com
Www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com
★

  «فهمیدی» یا «گرفتی» از سری مطالب غلط ننویسیم

نزدیک به یک دهه است که گروهی به هنگام محاوره به جای اینکه سوال کنند؛ (فهمیدی) می‌گویند: (گرفتی) و این نوع بیان کم‌کم به نوشتارها راه یافت که بدور از فصاحت است. این طرز خطاب کردن ترجمه‌ی واژه‌به‌واژه‌ی عبارت انگلیسی (Did you get) است که به‌وسیله‌ی چند مترجم آسانگیر کم‌تعمق به‌زبان عموم ورود کرده و دو معنا را افاده می‌کند! یعنی: (فهمیدی) و (گرفتی)
تهران ۱۳۸۰
فضل الله نکولعل آزاد
www.lalazad.blogfa.com
www.fazlollahnekoolalazad.blogfa.com
Www.f-lalazad.blogfa.com
Www.faznekooazad.blogfa.com
Www.nazarhayeadabi.blogfa.com

نوشته شده توسط فضل الله نکولعل آزاد در سه شنبه سی و یکم فروردین ۱۴۰۰ |